NASİP

Muhterem dostlar; Anadolu da bir söz vardır “Nasip ise gelir Hint’ten Yemen’den, nasip değilse ne gelir elden, kimse kimsenin nasibini yiyemez” diye.

Bir gün, bir dostumuz köyden haşhaşlı pide getirmiş. Büroda öğlen üzeri yiyelim dedik. Kavun, karpuz ve domates alıp masayı hazırladık.

O sırada bir telefon, arayan Ankara’dan bir dost.

– “Biz Afyon a geldik. İkbal Lokantasındayız, gel birlikte yemek yiyelim.”

Ben de “Siz büroya gelin, burada Afyon’un meşhur haşhaşlı pidesi var” deyince, dostum, “Sen buraya gel pideyi de sakın yemeyin” dedi.

Pideyi paketleyip İkbal’e geldim. Personele de oradan yemek gönderdik.

Yemekten sonra büroya geldik, çaylarımızı içtik. Pideyi de alıp Antalya’ya doğru yola çıktık.

Bucak’a yaklaşınca ormanlık alanda mola verdik. Getirin şu pideyi yiyelim derken iki traktör dolusu adamlar davul zurna eşliğinde geldiler.

Biz de sofrayı hazırlıyoruz. Gelenlerden birisi, “Beyler yemeğinizi toplayın, bizim pilavımız var” deyip bir tepsi etli pilav ve ayran getirdiler. Pideyi kaldırıp paketledik.

Alanya’ya geldik, dostlardan birisi birine telefon etti.

Bir restoranda buluştuk. Yemekler söylendi. Pide sevdalısı, “Yahu getirin pideyi” deyince bizi misafir eden bankacı, “Sakın onu açmayın. Benim hanım onu çok sever. Zaten hamile aşeriyor. Ben ona götüreyim” deyip eşine müjdeyi verdi.

Kadın biraz sonra bize hoş geldiniz deyip, pideyi de alıp gitti. Anlayacağınız pideden bir lokma alamadık.

Hani derler ya ‘Kime niyet, kime kısmet…’

Afyon’un bir ilçesinin bir köyünde pişen pide, onca maceradan ve üç defa sofraya konduktan sonra Alanya’da bir hanım kardeşimize nasip oldu.

Sağlıklı, huzurlu ve mutlu günler diliyorum…