ANILAR 2

Muhterem dostlar…

Yokluk, fakirlik içinde, hayat mücadelesi ile başladığım hayatta azimle merdivenleri çıkmaya başlamıştım. Artık ismim ‘Noter Ahmet’ olarak biliniyordu. Akşamları veya tatil günlerinde, noter katipleri hatta yeni göreve başlayan noterlere bilgilerimi aktarıyor, mesleğimizle ilgili bilgiler veriyordum. Sadece Afyon’da değil, etrafımızdaki noter katipleri ile toplantılara başlayınca camiada tanınır olmuştum.

Bu arada, artık evlenme cağım gelmişti.

Rahmetli babam, “Oğlum gel sana Bekir Hoca’nın kızını alalım” dedi. Bende kabul ettim. Dünürler gitti. Rahmetli kayınpederim köy enstitüsü mezunu, bilgili, çok tecrübeli, değerli bir insandı. Kabul etti.

Amaa…

Rahmetli kayınvalidem karşı idi. Çünkü diğer kızları Afyon’un en zengin ailelerinin çocukları ile evli idi. Benim yüzüme, benim fakir, diğer çocuklarının lüks içinde yaşayacağını, benim talip olduğum kızının sefil olacağını söylüyordu.

***

Netice…

Kayınpederimin baskısı ile nişanlandı…

Nişanda bir pardösü, bir atkı, birde ayakkabı alarak nişanı tamamladık.

Bu arada kayınpederim rahatsızlandı.

Birgün konuşmak için çağırmış, hemen gittim.Hoşgeldin diyerek otur dedi. Herkesi dışarı çıkardı, “Bak oğlum, ben gidiciyim. Ben ölmeden şu nikah ve düğününü yap. Benim kızım seninle rahat eder. Ben ölürsem bu kadın senin işine engel olur. İstersen nikahını kıy. Çuvala koy götür. Benim kızım önce Allah’a, sonra sana emanet” dedi.

Birkaç gün sonrada vefat etti, mekanı cennet olsun.

Vefat ettikten sonra gerçekten olanlar oldu.İşimiz bozuldu.

Aldıklarım bir kese içinde geri geldi.

Ne yapacağımızı şaşırdık. Bu olayı İzmir’de oturan, beni çok seven amcası Nuri Hoca duyunca hemen Afyon’a gelmiş. Tartışmışlar.Bana geldi, “Kızın yaşı tutuyor. Ben kızı kaçırıp, İzmir’e götüreceğim. Sende gel, orada nikâhınızı kıyarız” dedi.

Ama öyle olmadı. Sonradan 52 yıl birlikte olacağım rahmetli eşimin nüfuskağıdını almış. Gel gidelim deyip belediyeye gittik. Nikâh günü aldık. Kayınvalidemin haberi olmadan nikâhlandık.

Düğün mü? Ne düğünü! Bir hoca okudu, üfledi. Bir faytona bindirip eve getirdik.Tabiiamcamızın sayesinde. Evimiz bir büyük oda bir küçük oda. Küçük oda benimdi.

Mobilya mı? Nereden buluyorsunuz.

Bir yatak yorgan, birkaç parça eşya. Çay demlemeye demliğimiz bile yok.

Sadece benim aldığım Konya kaşıkları var. Hem şimşir hemde işlemeli.

İyi de borçlanmıştım. Olsun, noter katibi idim, az da olsa maaşım vardı, ödedim

Evimiz dar geliyordu. Komsumuzun boş bir evi vardı. Konuşup orayı kiraladık. Banyosu bile yoktu. Büyük bir leğen aldım, bazı yörelerde ona tingirdeş derler.

O eve taşınınca beş yıldızlı otele gelmiş gibiydik.

***

İşler yoluna girmişti.

Bir kaç ay sonra eşim rahatsızlandı. Beş yıla yakın hastanelerde yattı.

Bir gün bana ‘ben rahatsızım istersen başka biriyle evlen’ dedi.

Bende ‘sen bana önce Allah’ın sonra babanın emanetsin’ dedim, ağladık.

Beş yıl çocuğumuz olmadı. Mahalle baskısına vardı. Herkes çocuk bekliyordu.

Dedikodulardan hem kendisi hemde ben usanmıştık.

Ama mutluyduk.

Çeşitli doktorlara gittik. Velhasıl altıncı yılda bir kızımız oldu.Artık dünyalar bizimdi. Dedikodulardan kurtulduk. Merhum eşim bu dünyanın evliyası gibiydi.

Sağlığında kıymetini bilmiyor insan. Yıllarca yokluğumda varlığımda hep yanımda oldu. Mekanı cennet olsun, nurlar içinde yatsın.

Şimdiki gençler gibi elektrik almadık. Amaa yüreğimizi verdik. İyi kötü koca bir 52 yıl. Yarım asır.

Bu gün vefat edeli beş yıl oldu.

Ben tüm dostlara şunu söylüyorum, bir erkeğe beddua edecekseniz, ‘Eşin senden önce ölsün’ deyin.

Malın mülkün gitsin den öte bir şey. Tabii kimseye beddua etmeyin.

Eşiniz gidince hayatınız da bitiyor.Kimsenin evine gidemiyorsunuz. Ancak kızınız veya kız kardeşinize gidebiliyorsunuz. Bütün kapılar kapanıyor.

İşte kıyametin koptuğu yer tamda burası.

***

Muhteremler…

İşte gerçek hayat bu. Ben bunları yaşadım. Yaşıyorum da…

Rabbim sizlere yaşatmasın.

Sizlere Sağlıklı huzurlu sağlıklı mutlu günler yıllar nasip etsin.