Başarı genetik midir? Ailemizde ki büyüklerimiz güzel mesleklerde diye iyi mevkilere sahip diye bizim de mi avukat mimar mühendis olmamız gerekir? Zanaatkar sanatkar olmaz mıyız? Geçen günlerde bir arkadaşım ile sohbet ettikten sonra söyledikleri beni uzun uzun düşündürdü. Çocuğunun avukat olmasını istiyormuş sebebi ise ailede ki kuzenler amcalar avukatmış. Bu düşünceyi kendimce yanlış buldum, çünkü aileler kendilerine veya çevresine göre çocuk yetiştirmemeli en azından mesleki konuda. Kimi insanın görsel hafızası çok iyidir kimi insanın işitsel.
Bazılarımız gördüklerimizi kazırız hafızamıza bazılarımız ise duyduklarımızı bir daha çıkartamayız aklımızdan ve kazınır zihnimize. Peki, insanların yetenekleri ilgi alanları farklıyken onlardan anne babasının mesleğini tercih etmek istemek ne kadar doğru veya akraba arasında ki insanların çoğu mühendis diye biz de mi diretmeliyiz çocuğumuza mühendis olmayı? Kendi yeteneklerimizi yaş aldıkça fark ederiz ama çocuklarımızın yeteneklerini biz keşfederiz ve onları yönlendirmek de bize düşer. Esnaf babalar mesleklerini çocuklarına devrederdi günümüzde sayısı azalsa da hala devam ediyor diyebiliriz çünkü bazı meslekler özellikle zanaatkar insanların icra ettiği meslekler gün geçtikçe azalıyor.
Ama çocuklarımıza sırf anne babası amca dayısı yüksek mevkilerde diye aynı mesleği diretmek akıl işi gelmiyor bana farklı yeteneklere sahip farklı algı ve görüşlere sahip çocuklar yetiştirelim ki devire ayak uyduralım. Yaşadığımız devir artık teknoloji devri diye adlandırılıyor ne kadar doğru bir kelime grubu değil mi? Kocaman bilgisayarların içindeki bilgiler avuç içi kadar cihazlarda bir dolu kağıt yığınlarına cep telefonu ile birkaç dakikada ulaşmak mümkün ve her geçen gün daha yenilenen bu teknoloji hali böyle iken bizim avukat mimar mühendis doktor olsun diye baskı yaptığımız çocuklarımızın geleceğin yazılımcıları ressamları heykeltıraşları olmasının belki de önüne geçiyoruz.
Değindiğim bu meslekler ressam, heykeltıraş, müzisyen, yazılımcı gibi meslekler toplum genelinde ‘ne gerek var’ algısı ile karşı karşıya kalıyor. Kültürümüz gereği ‘insanlar ne der’ diye düşündüğümüz için ileride çok güzel meslekler sanatlar ortaya koyacak çocuklarımızın değim yerindeyse önüne taş koymuş oluyoruz. Genelleme yapmamak lazım toplumumuzda modern diye adlandırılan hatta bu işi abartan insanlar da var çocuklarına büyüyünce kendi seçmesi için isim koymayan, büyüyünce kendi karar versin diye hiç saçlarını kestirmeyen ve hatta cinsel yönelimi diretmemek için mavi pembe renk giydirmeyen kız çocuğusun erkek çocuğusun demeyen insanları da aramızda görmek olağan bir hal alsa da her şeyi dengede tutmak yeri geldiğinde olması gerekeni söylemek ve fikir vermek biz ebeveynlerin sorumluluklarından bir tanesi.
Demek istediğim aslında bir şeyleri diretmekten ziyade destek olmak. Çünkü anne babaların varlığını çocuklar manevi olarak destek verildiğinde hisseder diye düşünüyorum. Çocuklarımıza nasıl sorumluluk bilincini aşılamak için çanta taşıma çöp atma bakkaldan ekmek aldırma gibi küçük görevler veriyorsak onların hayatının büyük çoğunluğunu etkileyecek meslek seçimini de onlara bırakmalıyız. Herkes mutlu olduğu ve ilgisi olduğu işi yapmalı kimse çizime yeteneği ve ilgisi olmadan nasıl ressam olmakta zorluk çekerse matematiğe ilgisi olmadan da mühendis olamaz. Biz ebeveynlerin üzerine düşün görev çocuklarımızın her zaman verdiği her kararda arkasında olmak ve her seçiminde desteklemek.
Mutlu günlerin sizinle olması dileğiyle…
YORUMLAR