İlk ve son bahar

Kasım ayının belirgin yüzü diğer mevsimler gibi değildir. Ortada kalmış bir belirsizlikten ziyade hoşçakal ben yokum artık der. Sıkı giyinmelisin, güneşime aldanma, şemsiyeni yanına almalısın çağrılarını net bir şekilde ifade eder. Geçmişe bir veda misali kalan tüm mevsimlere kararlılıkla döner sırtını. Ağaçların sararıp döktüğü yapraklar zamanında yemyeşilken zor bir kışın ardından tekrar filizlenip yeşil yapraklar açacağını bilerek hazırlar kendini kışa. Döktüğü kurumuş yaprakların çıtırdaması ve yağan yağmurun ardından yapraklarının toprakla bütünleşmesi insanlara ilaç misali bir toprak kokusu salgılar. Dökülen yaprakların da şifası huzura boğar en nihayetinde. Anlayacağınız bir gelir pir gelir sonbahar… yürekte bırakır izini.

Duyguları değişkendir aynı hüzünleri defalarca yaşadığından. Sonu gelmiştir artık o güzel baharın. ne varsa güzel olan gitmiştir. Yüreği gibi kıpkırmızı Gelincikler ister dinlenmiş topraklarına. Yaşadığı zor kışın ardından filizilenmiş gelincikler yeşile boyar toprakları. Sessiz sedasız yaşadığı bu durum kendini bırakır kışın hırçın, acımasız kötülüğüne. Savrulur bir yandan diğer yana belki yıkılır kaybeder baharını ama her sonun bir ilki olduğu gibi martta yine ilkbaharlanır.

Rüzgarlarından duyulan derin çığlıklar bir insanın içini boğan atamadığı çığlıkların acısındandır. Seyre dalar kahve eşliğinde her insan fakat o usulca gelen çığlıkları pencere önünde dinleyip derin düşüncelere dalar. Kasımda üşüten hava kışın gelme haberciliğini üstlendiğinden değilde altında yatan, geldiği onca yollardan sonra gördüğü hayatların yansıması oluverir.

İnsanında buradan gelir her mevsimde ki  o değişen duyguları. Mevsime göre büründürür kendini ama yükünü döker bir ağacın yapraklarını dökmesi misali. Sert kışa göğüs germeye odaklanarak vücuduna sardığı kumaşlar yalnızca üşümemesi içindir. Ruhunu sarmaladığı duygular ise sert lodosların etkisindendir. Ne kadar sarmalarsa sarmalasın sızar üşütür sert lodoslar. Bir an önce bitmesini istese de beklemesi gerekir baharlı günler için. O yüzden de söylenebilir ki döktüğü yapraklardan sonra baharın her aya geçen nazı ancak güneş içini yakıp ısıtınca son bulur.

Yeni bir başlangıç olarakta yaşar ilkini ve sonunu ama her zaman yaşar baharını