KAFALAR KARIŞTI

Et pahalandı.

Et yiyemiyoruz.

Gram, gram alıyoruz.

Kasaplar dert yanıyor!

Et satışlarımız durdu.

Et fiyatları pahalandı ama biz kasaplar para kazanamıyoruz.

Kısa bir süre önce, her aile en kötü ihtimalle yarım kilo et alırdı. Kıyma ya da kuşbaşı. Şimdilerde 250 gram, 100 gram et isteyenler oluşmaya başladı.

Ete ne oldu böyle?

Başını alıp gitti, kıyma 350’ye dayandı. İstanbul’da, Ankara’da daha pahalı diyorlar.

Ne oldu da, bu hale düştük.

Bunun en başta gelen sebebi, benzeri hayvan varlığının azalması.

Azalan hayvanların da maliyetlerinin yüksek oluşu.

Hayvan sayısı gittikçe azalıyor.

Süt ve mamülleri de et gibi aya çıktı.

Peynirin, yoğurdun yanına varılmıyor.

Geçenlerde 358 liraya peynir etiketi gördüm.

Süt hayvanını besleyemiyor besici ve elden çıkarmak zorunda kalıyor.

Yem pahalı, ilaç pahalı.

Yemin ham maddesi yurt dışından geliyor. Süt danaları dışarıdan geliyor. İlaçlar dışarıdan geliyor. Buna can mı dayanır.

Süt verecek hayvan kesime gidiyor.

Dolayısıyla süt verimi düşüyor ve yoğurt 85 liraya çıkıyor.

Evet bir kilo yoğurt 85-90 liraya çıktı.

Allah’ım kıyamet mi kopacak diyor fiyatları gören.

Büyükbaştan vazgeçtik.

Beslenmesi biraz daha kolay olan koyun-keçi türündeki küçükbaşlara gelelim.

Benim çocukluğumda kasabam ve çevresinde 100 sürü koyun vardı.

Şimdi bir tek sürü kalmadı.

İnekler, danalar sürüler halinde sabah güdülmeye götürülürdü.

Koyunlarda sürüler halinde kırda güdülür, yılın altı ayı dışarıda beslenirdi.

Bu yıllarda kimse çoban olmak istemiyor.

Yabancı çobanlar bu işi görüyor.

Halbuki koyun çok verimli, bereketli bir hayvan.

Güdene iyi para kazandırır.

Bu yıllarda şehirdeki sermaye sahibi tanıdıklar, köylerde ağıllar yaparak koyun yetiştiriyor.

Şu Allah’ın işine bakın.

Her şey tersine döndü.

Ondan sonra.

Ondan sonra on bir.

Ette sütte pahalanacak.

Bu yaşantının sonu bu.

Köye et, süt, yumurta, makarna şehirden gidiyor.

Kafalar karıştı.

Kültürler karıştı.

Yollar karıştı.