Spor endüstrisi ve gençler

Eşzamanlı olarak, fiziksel aktivite sağlanması etrafında bir endüstri ortaya çıktı. Oldukça yapılandırılmış bir gençlik spor modeli, organize fiziksel aktiviteyi metalaştırdı: ücretsiz oyun ve açık havada yapılan yapılandırılmamış aktivite yerine, gençler ücretli programlara akıtılıyor. Bu model, yüksek maliyet, ulaşım ve programlama yeri gibi nedenlerle pek çok genç için erişilemez. Bu eğilim muhtemelen bazı gençlerin fiziksel okuryazarlığı geliştirmek ve tükenmişliği ve yaralanmaları sınırlamak için gelişimsel olarak uygun bir araç olarak kabul edilen spor örneklemesine – çocukların çeşitli sporları ve fiziksel aktiviteleri deneme süreci – katılmasını daha zor hale getiriyor. Şu anda spor örneklemesi ve spor yıpranmasının sosyoekonomik faktörler tarafından nasıl şekillendirildiğine dair sınırlı veri bulunmaktadır.

Araştırmalar, mahalle, ev ve bireysel faktörlerin bir kombinasyonunun spora katılım ve fiziksel aktivitedeki sosyoekonomik eşitsizlikleri açıklayabileceğini öne sürse de, önceki çalışmalar fiziksel ve sosyal çevresel faktörler ile fiziksel aktivite arasındaki ilişkiye odaklanma eğilimindedir. Ailenin zenginliği ve ebeveynlerin İngilizce dil yeterliliği gibi ev düzeyindeki faktörler, çocukların çeşitli sporları deneme ve katılımı sürdürme fırsatlarına erişiminde kritik belirleyiciler olabilir. Ayrıca, katılıma yönelik kendi algılanan engelleri gibi bireysel düzeydeki faktörleri gençlerin bakış açısından anlamak, bunları ele almak için değiştirilebilir çözümlere ilişkin içgörü sağlayacaktır. Bu çalışmanın amacı, gençlerin spor ve fiziksel aktivite ile ilgili deneyimlerini ve tutumlarını sosyoekonomik duruma göre tanımlamak ve karşılaştırmaktır.

Hizmet verilen sınıflara (ilkokul, ortaokul ve liseler), yere (kent/kır) ve gelire (düşük gelirli okullar, öğrencilerin %40’ından fazlasının ücretsiz veya indirimli eğitim aldığı okullar olarak tanımlandı) göre on iki gruba ayrıldı. Fiyat öğle yemeği). Okullar, her katmandan seçildi, düşük gelirli okullar için yüksek örnekleme yapıldı ve rastgele seçilen yirmi dört okul ortaya çıktı. Sonuçta, yalnızca üç okul bölgesi araştırmayı kabul etti ve başlangıçta seçilen örneklemden yalnızca beş okul katılmayı kabul etti. Bir Topluluk Danışma Kurulu, toplam sekiz okul için üç okul daha görevlendirdi ve gençlik anketini, yukarıda ana hatları çizilen katmanlarla uyumlu olarak yerel okul sonrası programlardaki katılımcılara dağıttı. Ebeveynler, çocuklarının ankete katılması için pasif izin vermiştir. Bu çalışma, Washington Üniversitesi’ndeki Kurumsal İnceleme Kurulu tarafından onaylandı.

Irk/etnisite ve evde konuşulan dil(ler) ile ilgili sorular doğrudan 2018 Washington Eyaleti Sağlıklı Gençlik Araştırmasından alınmıştır. Refah, çocukların ve ergenlerin sosyoekonomik durumunu değerlendirmek için yaşa uygun bir ölçek olan Aile Refahı Ölçeği kullanılarak belirlendi. Çocuklar ve ergenler tipik olarak ailelerinin mali durumu hakkında doğru bilgiye sahip değildir, bu nedenle sosyoekonomik durumlarını belirlemek için daha az müdahaleci, daha anlaşılır bir yaklaşım kullanılmalıdır. Şu sorular soruldu: (1) Ailenizin arabası, minibüsü veya kamyonu var mı? Kendinize ait bir yatak odanız var mı? Son 12 ay içinde ailenizle birlikte kaç kez uzaklara seyahat ettiniz? Yanıtlar, analizler için Düşük Orta ve Yüksek refah olarak ayrıldı.

Katılımcılar, HYS’de kullanılan sorunun aynısı olan, son yedi gün içinde günde en az 60 dakika boyunca fiziksel olarak aktif oldukları gün sayısını hatırlayarak fiziksel aktivite bildirdiler. Park kullanımı bir anket maddesiyle değerlendirildi: “Evinize en yakın açık hava parklarını ve yeşil alanları düşünün. Geçen yıl, daha sıcak aylarda, bu açık parklarda ve yeşil alanlarda ne sıklıkla oynadınız?” Örneklenen sporların sayısı ve türü, Aspen Enstitüsü’nün Spor ve Toplum Programı’nın ülke çapındaki State of Play peyzaj analizlerinden elde edilen ve paydaş geri bildirimlerine dayalı netliği ve kapsayıcılığı artırmak için araştırma ekibi tarafından düzenlenen bir anket maddesiyle değerlendirildi. Katılımcılardan geçen yıl denedikleri aktiviteleri 47 spor listesinden seçmeleri ve listede olmayanları da eklemeleri istendi. Katılımcılar, düzenli olarak bir araya gelen ve bir antrenör veya eğitmen tarafından yönetilen bir grup olarak tanımlanan, organize bir spor takımına veya organize atletik aktiviteye katıldıklarını bildirdiler.

Farklı fiziksel aktivite türleri için algılanan engellerle ilgili sorular, araştırma ekibi tarafından oluşturulan soruların içerik ve netlik açısından çeşitli paydaşlar tarafından incelendiği, paydaş katılımlı bir süreç kullanılarak geliştirilmiştir. Organize sporlara katılımın önündeki engeller iki anket maddesiyle değerlendirildi:

Daha önce hiç organize spor yapmamış olanlar için: Eğer organize spor yapmıyorsanız bunun sebepleri nelerdir? En fazla üç tane seçin.

Daha önce organize sporlar yapan ancak bırakan katılımcılar için: Oynamayı veya katılmayı bırakmanızın nedenleri nelerdir? En fazla üç tane seçin.

Tüm veriler R sürüm 4.0.3 kullanılarak analiz edildi. Sürekli ölçümler, ortalamalar ve standart sapmalar kullanılarak ve kategorik değişkenler, frekanslar ve oranlar kullanılarak özetlendi. Çeşitli katılımcı özelliklerine dayalı olarak fiziksel aktivite standartlarını karşılama ve organize sporlara katılma olasılık oranlarını belirlemek için lojistik regresyon modelleri kullanıldı.

Katılımcılar, 5-12. sınıflardaki 1038 gençti. Yanıt verenlerin yarısı kızdı, %58’i Beyaz değildi ve %32’si İngilizce dışındaki dillerin konuşulduğu evlerdendi. Aile refahı ölçeği kullanılarak, yanıt verenlerin %13’ü “refah düzeyi düşük”, %31’i “orta” ve %56’sı “yüksek” refah düzeyine sahip ailelerden gelenler olarak kategorize edildi.