Yeni umutlar yeni heyecanlar, bütün bunları yaşama sevincini, hayata bağlılık olarak değerlendirebiliriz ve en sonunda gerçekleştirdiğimiz hayallerimizin, sefasını sürme sürecine girmenin sevincini yaşarız. Tabii ki en önemli olan da bu durumları gerçekleştirmek için heyecan ve isteklerimizin gerçeklik doğrultusunda ilerlemesi, en kritik noktası ise cesaret duyup adım atmamızdır. Bu da ‘risk almayı’ getirir gibi bir algı olsa da isteklerimiz her zaman gerçekleşmez, daimi bu şekilde ilerlese bir sorun olduğunun kanaatine varmak zorunda kalırız illa ki. Hayal etmek, bir amaca sahip olmak istemek bize ne kadar zarar verebilir ki?
Hayal, ümit ve umut etmek bu dünyadaki elmaslardır. Hazır yeni yıla girmiş ve tam da zamanı iken bi’ dilek tutalım, hayal edelim, geleceğimize umut, geçmişimize bir silgi çekelim, ders çıkaralım bu dünyanın en büyük erdemlerinden birisi ise özür dileyelim en başta kendimiz olmak üzere affedelim. Hayat bu o kalpler kırılacaktır o zahmetsizlikler edilecektir ama sonsuza kadar sürmeyecek bir duygu için kalp kırmaya devam etmek ne fayda getirir ki bize? Kendimizi ve etrafımızdaki insanları affetmeye başladığımız zaman bir şeyler başarabileceğimiz taraftarıyım, büyüklük gösterdiğimizde her zaman kat ve kat fazlası bize dönecektir. Çok büyük bir beklentidir aslında, bu herkesin başarabileceği ve sağlıkla yol alabileceği bir durum değildir. Kendimizi affetmek ise en zor olanıdır her gün aynada bakıştığımızla, gördüğümüzle barışmalı olduğu gibi kabul etmeliyiz onu, saygı duymalıyız kendimize ki onun için bir şeyler yapabilmeli, ona umut ettirmeliyiz, bir şeyler istiyorsak ilk bundan başlanmalıdır.
Hala hayattan bir şeyler beklemek, bir hevese sahip olmak çok değerli, hayatta hiçbir amacı olmayan insanlara şahit oluyoruz ne acıdır ki bu bir insanın düşebileceği en aciz durumdur. İşte bu yüzden olmazsa olmazımızdırlar, bizi tamamlayan en temel niteliklerdir ki insanları da zaten amaçları, hayalleri, umutları ve yaptıklarına göre ayırmaz mıyız? Demem odur ki hala yapabiliyorken bir sevincimiz, heyecanımız ve mutlu olmak için bahanelerimiz olsun. Ansızın durup dururken içimizdeki o küçük çocuğun çıkacağı zamanlar gelsin.
Umut edelim, sevelim sevilelim belki bir aşka yenik düşüp üzülelim, yine de o hayaller kurulsun ki insanlığımızı en zerresine kadar tadalım. Yeni yıldan beklentilerimiz değil de yapacaklarımız olsun bunlar, hayat düşleyince insan arzulayınca yaşanabilir, yaşayabilir. Nice umutlar yeşertmelere..
YORUMLAR