İnsan süre gelen bir gelişim içerisindedir. Farkında olmasak da kendimize her gün yeni bir şeyler katarak ilerliyoruz. Zaman geçtikçe bazı

Dünyanın en kötü hissi de umurda olmamak olsa gerek. Hiç olmak, varlığını sorgulamak, bir birey olarak bile anılmamak, fark yaratmamak.

Unutmak, hislerimizin, duygularımızın, fikirlerimizin artık unutmaya ‘çalıştığımıza’ teğet geçmesidir.  Bu; ev, sokak, kitap, arkadaş, anı ve bir kişi olabilir. Peki

İnsan, zor tatmin olan varlıktır ve de zor kabullenen. Herkesin bildiği ama açıklayamadığı gerçek budur belki de farkında olmadığı. Tatmin

Mükemmeliyetçilik kimi tabirle dört dörtlük hayat standartlarına erişme isteği. Peki, dört dörtlük hayat standartları nedir? Her şeyin yerli yerinde olması

Hoş geldin 18 yaşı, peki nasıl geldin? Sorumluluk, bağımsızlık, özgürlük ve arayışla, bir gencin yaşayacağı en savunmasız durumlarla birlikte geldin.

İnsanın kaybetmemesi gereken şey saygıdır. Ucunu kaçırdığımız zaman sonu gelmeyen bir yola sokarız, hem kendimizi hem de hayatımızdaki insanları. ‘Saygı

İnsanın en temel gereksinimi iletişimdir, yüzyıllar boyunca iletişim kurma adına gelişmekte ve çabalamaktayız, dumanla haberleşmeden, posta güvercinlerinden, hatta tabletlere yazılan

Yeni umutlar yeni heyecanlar, bütün bunları yaşama sevincini, hayata bağlılık olarak değerlendirebiliriz ve en sonunda gerçekleştirdiğimiz hayallerimizin, sefasını sürme sürecine

Kötü hissettiğimiz zamanlarda verdiğimiz kararlar, cevaplarımız ve karşımızdaki insana tepkimiz çoğu zaman hatta tamamen denilebilecek düzeyde düşünmeden verdiğimiz etkenleri oluşturur.

Sevdikçe güzelleşir sevdikçe güzelleştiririz. Hayatımızın merkezine koyduğumuz ‘sevgi’ neticesini, doğru zamanda doğru şekilde hissettiğimizde de güçleniriz. Kalbimizin yerinden çıkacakmış gibi

Zaman kavramı ne kadar öznel bir başlık altında yorumlansa da çabuk geçtiği konusunda hepimiz hemfikiriz. Güzel, coşku dolu yaşanması söylense

Kalkın ayağa, ses verin bu duyulmaz nefeslere, ne kadar derin olsa da yetişemiyor ciğerlerimize. Tıkanıyor her başlangıçta, gelmez mi hiç

Saklanması gereken en önemli hazinedir öğretmen. El üstünde tutulması gereken değerli, nadide  topraktır ve öyle ki gösterilen en sahici sevgidir.