Robot yaşam

Robot yaşam deyince akıla ilk işleri robotların yapacağı, temizlik yapan robotlar, filanca ülkede mağazada çalışan robotlar, insansız market, çay demleyen yemek yapan robot vs gibi şeyler geliyor değil mi. Bunlar da ayrı bir konu ama benim bugün değineceğim şey insanların robotlaşması. Kimi zaman duyarız hayatım hep aynı, sabah işe akşam eve gibi cümleler hayat pahalılığı da büyük rol oynuyor tabi bu durumda. İnsanlar sabah uyanıyor işe gidiyorlar akşama kadar çalışıp eve gelip yemek faslından sonra yatıyorlar çoğumuzun günü böyle değil mi?

Bilimsel araştırmalara göre insanların sosyal aktiviteye mecburi ihtiyaçları varmış. Yani bir yerlerde çay içmek veya alışveriş merkezi dolaşmak, gezmek tozmak bir istek değilmiş insanın buna ihtiyacı varmış sebebi ise robotik hayatta bir süre insan kendini dışarıya kapatıyormuş. Aslında köreliyoruz demek doğru olur. Kendi kendimizi asosyalleştiriyoruz. Hayat pahalılığı dedik bir çayın 20-30 TL olduğunu düşünürsek evimde demler içerim fikri de daha mantıklı geliyor. Peki gençlere yönelelim özellikle lise ve üniversite öğrencilerine 15-25 yaş aralığı en çok sosyalleşmesi gereken yaş grubuymuş biraz sebebini araştırdım öğrendim ki gençler 15 yaşında özenmeye başlıyormuş.

Küçük çocukların gördüklerini isteme olayı 15 yaşına gelince özenemeye dönüşüyormuş ve yine o yaşlarda isyan başlıyormuş ben neden yapamıyorum, alamıyorum, bu imkanlar neden bende yok gibi cümleler ile büyüyormuş isyan duygusu eğer bilinçli yetişmiş bir genç değil ise farklı para kazanma yada daha iyi hayat şartları kazanma yollarına başvuruyorlarmış.  Üniversite öğrencileri için de geçerli olan bu durum arkadaş ortamından kaynaklanıyor hadi şuraya gidelim diye başlayan cümleler arkadaşlarına ayak uyduramama  vb. o kadar çok örnek sıralanabilir ki sayfalar eder ama biz ana konumuza dönelim.

Sosyalleşemeyen insanların hayatı robotlaşıyor. İşe git eve gel uyu tamamen bundan ibaret hale geliyoruz. Boş vakitlerimiz olmuyor veya oluyorsa bile o kadar yorgun oluyoruz ki oturduğumuz yerden kalkamıyoruz telefonlara gömülüyoruz. ‘Bir günüm hep aynı’ cümlesi onlarca kez duyduk veya söyledik beklide ama bir yürüyüş yapmanın bile bize ne kadar olumlu yönde etki edebileceğini bilmiyoruz. Bisiklet turu, kısa yürüyüş, yarım saatlik bir arkadaş ile sohbet, alışveriş yapmak, kitap okumak bile zihini boşaltacak deyim yerinde ise resetleyecek ve daha iyi hissettirecek olaylar. Robot kelimesini kahve makinelerinde küçük ev aletlerinde kullanmalıyız insanlar üzerinde değil.

Mutlu günlerin sizlerle olması dileğiyle…