SPOR VE TOPLUM BİRBİRİNE Mİ BENZER?

Spor ve toplumun birbirini yansıttığı varsayıldığından, sporda saldırgan ve şiddet içeren eylemlerin sıklığı ve yoğunluğu büyük önem taşımaktadır: Gerçekten de sahada meydana gelen şiddet olayları kolayca yayılabilir ve çok ötesine geçebilir. Genellikle kitle iletişim araçlarıyla yayılan ve sosyal medya tarafından büyütülen spordaki şiddet içeren davranışların daha büyük toplumsal etkileri ve sonuçları olabilir. Ayrıca araştırma bulguları, bazı taraftarların sporlarında şiddeti sevdiklerini de göstermiştir. Medyanın şiddete olan bu ilgiyi bazen en az üç farklı şekilde kullanabileceğini öne sürülürken, ilk yol, uyandırılan sansasyondan yararlanmak için nadiren tekrar tekrar oynatılan bu tür şiddet eylemlerinin, görüntülerin veya sekansların fazla kapsanmasıdır. İkinci bir yol, sporda şiddeti yüceltebilecek şekilde anlatmak ve bildirmek için kelimelerin, görüntülerin veya sekansların kullanılmasıdır. Üçüncü bir yol, yaklaşan spor etkinliklerini tanıtmak için önceki spor bağlamlarında görülen geçmişteki şiddet eylemlerini kullanmaktan, seyircilerin bir etkinliğe, yarışmaya veya maça yönelik beklentilerini kendi içinde şiddet kullanarak oluşturmaktan oluşur.

Spor medyası sadece yayılmada değil, aynı zamanda belirli bir olayı yorumlamak için kamuoyunu etkilemede de kilit bir rol oynamaktadır. Bu nedenle, özellikle spor medyası ve spor gazetecileri, şiddet içeren eylemlerin (sözlü veya fiziksel) gerçekleştiği spor olaylarını bildirmenin içerdiği sorumluluğun büyük ölçüde farkında olmalıdır. Örneğin, şiddet içeren görüntülerin veya örneklerin tekrar tekrar oynatılmasının olumsuz etkilerini ve özellikle en küçükler tarafından edinme ve öykünme risklerini artırabileceği gerçeği üzerinde akıl yürütmek iyi bir başlangıç ​​noktası olabilir. Gerçekten de, sporda şiddetin öncelikle öğrenilmiş bir davranış olarak tasarlanabileceği varsayıldığından   , sporda şiddetin medya tarafından büyütülmesi, daha da fazla şiddete yol açan aşağı doğru bir sarmala neden olabilir   .. Bununla birlikte, medya ve sporda şiddet arasındaki bağlantılar, bu basit neden-sonuç ilişkisinin önerebileceğinden kesinlikle daha karmaşıktır. Her halükarda, medyanın dikkati, yalnızca sporda şiddetin olumsuz vakalarına odaklanmak yerine, dikkatleri sporun temsil edebileceği adil oyun spor eylemleri, beceri gösterileri, sporcular tarafından kullanılan uyarlanabilir ve olumlu stratejiler ve Antrenörlerin hedeflerine adil ve sadık bir şekilde ulaşmaları için

Sporda saldırganlık, temel olarak antrenörlerin sporcuların davranışlarına ilişkin derecelendirmeleri, sporcuların kendi davranışlarına ilişkin kendi beyanları ve doğrudan gözlemler kullanılarak incelenmiştir. Örneğin, antrenörlerin sporcuların davranışlarına ilişkin derecelendirmelerine dayanan bir çalışmada, bazı basketbol antrenörlerinden sporcularının sahadaki agresif davranışlarını sıralamaları ve derecelendirmeleri istendi. Ek olarak, bu antrenörlerin ayrıca, insanların ahlaki çatışmaları çözmek için genellikle kullandıkları ve sporcuların ahlaki gelişiminin göstergeleri olarak kullanılan kriterlere dayalı olarak oyuncularının ahlaki muhakemelerini değerlendirmeleri istendi. Antrenörleri tarafından ahlaki muhakemeleri daha az olgun olarak değerlendirilen sporcuların daha yüksek agresif davranış puanları sergilediklerini keşfetti; tam tersine, ahlaki muhakemeleri antrenörleri tarafından daha olgun olarak değerlendirilen sporcular, saldırgan davranışların en düşük sıralarını sergilediler. Antrenörlerin değerlendirmeleri, sporcuların öz bildirimlerine iyi bir alternatif sunar; bu yöntemin bir sınırlaması, puanların kişisel etkileşimlerin düzeyi ve antrenörler ve sporcular arasındaki benzerlik gibi çeşitli faktörlerden etkilenebilmesi olabilir.

Sporculardan sahada kendi saldırgan davranışlarının sıklığı konusunda kendilerini değerlendirmelerini isteyen başka çalışmalar da yapılmıştır.  Bulgular, sezon sonunda bildirilen saldırgan davranışların, oyuncuların başlangıçta toplanan öz değerlendirmeleri tarafından tahmin edildiğini gösterdi. (Devam edecek)