Yersiz Sancılar

Dünyanın en kötü hissi de umurda olmamak olsa gerek. Hiç olmak, varlığını sorgulamak, bir birey olarak bile anılmamak, fark yaratmamak. Peki bu hislerin sebebi aslında nasıl bir birey olduğumuzdan kaynaklı değil de kafamızın kurgusal düzeyde çalışmasına bağlayabilir miyiz? Örneğin her şeyin kendi ile bağlantısını olduğunu düşünen insanlar (Ben merkezli bireyler) dünyanın onların etrafında döndüğünü düşünür ve zaman geçtikçe çevresindeki insanların ne yaparlarsa yapsınlar iyi ve kötü fark etmeksizin bir pay çıkarma hissiyatına girecektir. En basitinden biri bir kıyafet alır, beni kıskandırmak için aldı der, biri kötü hissettiği bir olaya değinir yine kendi ile alakalı olduğunu düşünür.

Peki bu düşünce tarzının temelinde ne yatıyor? Sevgisizlik, ilgi açlığı mı? Ana karakter hissiyatı, kendinden başka birinin varlığını kabul etmeme, küçümseme, kibir gibi sayabileceğimiz özelliklere sahiptir bu insan. Gerçekten büyük bir rahatsızlık ama hayatımızda istemesek de bu tarz insanlar vardır ve var olacaktır.

Bu denli insanlarla başa çıkmanın yolu şahsi olarak öncelikle karşı tarafa doğrudan bir iletişimin olması gerekir nazik ve saygılı bir biçimde kendimizi ifade etmeliyiz. Konuşma esnasında, ‘Ben Merkezli’ kişiliği anlatmalı ve o kişi üstünden örnek vermeden bahsetmeliyiz. Bu durumun beraberinde getireceği sorunlardan söz etmeli ve karşı tarafa ne gibi sorunlar oluşabileceğini anlatmalıyız. Örneğin kaygı, paranoya, panik atak, anksiyete, gibi belli başlı durumlardan söz edebiliriz. Eğer kişiden olumlu bir dönüş alamıyorsak (tedavi süreci dışında) maalesef ki o insana hayatımızda artık yeterince yer vermememiz gerekebilir çünkü artık insan bir zamandan sonra kendi hayatını yaşayamayacak hale gelebilir.

Ben Merkezli Kişilerde Paranoya ve Kaygı

Öncelikle paranoya, ‘bireyin gerçek dışı ama sarsıcı şüpheler ve kuruntular geliştirmesiyle karakterize edilen bir düşünce biçimidir.’ Kaygı ise ‘gelecekte olma ihtimali olan kötü bir duruma dair duyulan rahatsız edici beklenti hâlidir.’

Mükemmeliyetçi bir insana sahip bireylere yönelik,‘Mükemmeliyetçilik’ denemsinde de dediğim gibi “ Bu da doğal olarak bu kişiliğe sahip insanda kaygı, stres, panik atak hatta anksiyete gibi uzmana danışılması gereken sorunları çıkarır…Bu hal, çevresindeki insanların hayatını olumsuz etkilerken kendi hayatını stres dolu bir yaşantıya sokar.” Sözüyle de değinmeliyim ki Ana Karakter hissiyatına sahip olan insanların da alışmış bir düzen ve uyum içerisindedirler bu da doğal olarak, kaygı paranoyayı oluşturur. Hem kendini hem de başkalarının hayatlarını zora sokacaktır, uzmana danışılması gerekir yoksa hayat standartları düşecektir. Sürekli beklenti içinde olmak da zaten bu durumda panik atak gibi durumları getirebilir çünkü bu nitelikteki insanlar, iyi durumları kendi için olduğunu düşünürken bunun yanı sıra gelebilecek olumsuzlukları ve kötü durumların da ona yönelik olduğunun kanaatine varır bu da doğal olarak bir panik hali yaratacaktır ve Kaygı ve Paranoya’yı beraberinde getirecektir.

Ben merkezli insanların bu durumu elbette ki fark etmesi bir tık zor olacaktır ama yinede imkansız değildir. Eğer hayatımızda bu tür insanların olduğunu düşünüyorsak ve o kişi bunun farkında olamayacak kadar ileri seviye bir durumdaysa tedavi olmalıdır. Fakat bu durumu ret ediyorsa ve panik ve kaygı halini karşı tarafa yansıtıyorsa artık yapılabilecek bir şey yoktur çünkü bu bir zaman sonra bu tercih ve istekle alakalıdır. İlgi açlığı dediğimiz durum da tam olarak budur.

Herkes kendi hayatını yaşar her olayın şahsa bir bağlantısı yoktur olduğu durumlar elbet var olacaktır ama bu %100’lük bir orana sahip olduğunu düşünmüyorum şayet ki öyle olsaydı bu dünya yeterince çekilmez olurdu!