Yalnızlar  şehri  gönlüm Dertlerimi    gören  yok Mutsuzun  kendisiyim Ne  haldeyim  soran  yok   Gece  yağar  üstüme Ah ! 

  Yalan eşittir Fitne Yürekler kör seyretme Haram ekmeği yeme Yan her gün çöllerde Bu ne havasızlık ? İçim daraldı

  Bu  mu  dünya  bu mu  hayat  ? Çökmüş  omuzlara   yükü Yaşamaktan  bezmiş  insan Mutluluğun  yok mu  köyü  ?  

  Boş ver aşkı, meşki bırak Dinmez onda hiç amanlar Oyalanma meçhul elde Hoyrat mevsim, bu zamanlar Gül kaybeder her

  Hayallerin sınırsız Nazın, cilven sanki tiz Sevip de taş olalım Ciğer köşem ey kapris Hiç sokağa çıkarma Hüküm giysin

  Nasıl bir dünya böyle? Ne sevgisi aşkı var Bakar, görür duyarız İnsanlık bulmaz ayar Gönül şekilsiz, dilsiz Dertle geçer

  Havalansın  kuş  uçsun Sefası  olsun   sefam Tadın   çıkar  dünyanın Deliye   her  gün  bayram   Göbek  at  sen  çalkala Değiştirme 

  Bu acılar diner mi ? Dünya aşkla yaşar mı ? Dil köşeye çekilir Ah ! mutluluk coşar mı ?

  Ne bir kavga , ne ümitsiz bir yürek Sevda acım hiç birine benzemez Güler insan , ağlar insan dünyada

  Sevginin çeşnisi aşkı besleyen Elif elif tozan Yunus değil mi? Hoş görüde derya, deniz aştıran Hak yolunu yazan Yunus

  Türk doğdum, Türk ölürüm Bir İstiklal Marşım var Yedi düvel hep bilsin Eğilmeyen başım var Ezanımız hiç dinmez Düşmanlara

Bir yalnızlık senfonisi hayatım Dökülüyor denizine gözyaşım Vuslat dolu sabahlara hasretim Mutsuzluğu anlatıyor her şarkım Hatıralar şehrindeyim ben sensiz Hep