Modern Dünyanın Görünmeyen Zinciri

Biraz akıllı telefonlardan bahsedelim mi? Evet muhteşem cihazlar birkaç dokunuş ile tüm dünya ellerimizde değil mi sosyal medyalar, dijital içerikler, yapay zeka teknolojinin geldiği nokta ve nereye doğru gideceği pek aklın alabileceği bir durum değil. O küçük cihazlarda ki uygulamalar hayatımızın büyük bir bölümünü kaplıyor, işte evde yemek yerken, yolculuk sırasında hatta tuvalette…  Bir organımız haline gelen telefonlardan kopamıyoruz peki nelerden kopuyoruz. Herkes bir öz eleştiri yapar telefonlarda olmasa ne yapardık, telefonlar gelişti sohbet muhabbet kalmadı vs. e uygulama konusunda neden yokuz? Eleştirip neden uygulamaya geçmiyoruz? Bir yere misafirliğe gidince, arkadaşlarımızla buluşunca veya eşimizle evde otururken 1-2 saat sonra biten sohbetler hatta o kadar bile sürmeyen diyalogların yerini telefonlar ve tabletler alıyor herkes kendi köşesinde zaman geçiriyor. Telefonların nimetleri göz ardı edilemeyecek kadar çok ve büyük doğru bilgiye hızlı ulaşmak sosyal medyalarda aktif olmak oyunlar oynamak dozunda oldukça zaten güzel ama bazı şeyler gelişirken bazı şeyler de kayboluyor sohbet gibi, beraber geçen kaliteli zaman gibi birlikte gülmek eğlenmek gibi. Durumun en kötü yanı bu çocukların hayatı ödev yapmak ve sosyal medyada dolaşmak oluyor, bazıları işten gel telefona bak uyu, bazıları ev işlerini hallet telefona dal uzayan giden örnekler daha da sıralanır. Ama benim asıl bahsetmek istediğim olay kaybolan değerlerimiz birbirimize yarım saat bir saat vakit ayırdık diye yetinmek bu durum sadece vicdan rahatlatmaktır örnekle açıklamak gerekirse bir anne çocuğunun ödevini yaptırıyor çantasını hazırlamasına yardım ediyor sonra çocuk tablete anne telefona, bir baba çocuğunu sorduğu cevapladı diye çocuğuyla ilgilenmiş olmuyor vicdanını rahatlatmış oluyor aile ilişkileri dahil olmak üzere her alanda bu örnekler verilebilir. Bu teknolojinin en kötü yanlarından bir tanesi amacım telefonları kötülemek değil sadece ayrılan süre ile ilgili benim problemim yarın nefes alacağımızın garantisi yokken ayrılmayan zaman için pişman olacağız. Her şeyi olduğu gibi insanlara zaman ayırmamız gerektiğini de kaybedince anlayacağız. Veya çocuklar büyüyüp okul için evlilik için evden ayrıldığında anlayacağız. Birkaç saniyeliğine durup düşününce durumun ne kadar iç acısı olduğunu aslında anlayabiliriz. Olay telefondan nerelere geldi değil mi? Durumu aslında telefonla örneklendirmek istedim sadece evet hayatımızın çok büyük bir bölümünü kaplayan telefonlardan kafalarımızı artık kaldırmalıyız ama sadece lafta beli bende söyleyeceklerim bitince telefonumu alıp hangi arkadaşım nerede ne yapıyor diye bakacağım. Çünkü biz düzelmeyiz toplum olarak yani ne zihniyetimiz ne bakış açımız ne de doğru bildiklerimiz… Umarım hiç kimse ayırmadığı vakti için pişman olmaz