Mücadele

Kalkın ayağa, ses verin bu duyulmaz nefeslere, ne kadar derin olsa da yetişemiyor ciğerlerimize. Tıkanıyor her başlangıçta, gelmez mi hiç son? Bilirsiniz asla dost olunmaz bitmeyenle, hiç mi fısıldamadı size şarkılar, hiç mi dokunamadı karanlık ruhlarınıza? Nasıl da kıyarsınız kendi ellerinizle dünyanın süslerine! Gündüzlerde ışık saçmıyor artık ölüme karıştığından beri, güneş çöktüğünde ise, karanlık daha karanlık, ıssızlık daha yakın, sessizlik daha çok duyuluyor, tenhalaşıyor artık sokak lambalarının aydınlattığı kır bahçeleri. Gülüyoruz içimizde keder, konuşuyoruz ağızlarımızda çaresiz manalar. Sevindirmiyor mutluluklar. Soldurdunuz içimizde kalması gereken çocuk ruhlarımızı.
Yaşamın döngüsüdür kadın. Hayattır. Hayatta kalması gerekendir. Kökünden koparılmaya çalışılan değil zarif bakılması gerekendir. İncittiniz sanatlarımızı, insanlığımızı, saflığımızı, gülüşlerimizi, mevsimlerimizi, Yine de bilmelisiniz ki duyulamayan son nefeslerimize kadar direneceğiz, defolun diye doyasıya güleceğiz. Terk edilmiş bir mektubun içerisindeki öğüt kadar değeriniz var artık sizin gibilerin, sizin gibi olmaya çalışanların, olanların, haksızlıklara göz yumanların, kulak vermeyenlerin sonuna kadar karşısında daima dimdik duracağız. Fiziksel değil psikolojisi bile olmamalı şiddetin neyi paylaşamadık şu bucaksız üç kuruşluk dünyalarımızda? Çok kan ağladı yüreklerimiz, çok da döküldü kanlarımız. İçimiz yana yana izledik yapılanları, bilmelisiniz ki asla vazgeçmiş değiliz mücadelemizden. Kadın, baş tacı yapılmalı, nazik hoşgörülü davranılmalı, saygı esirgenmemelidir. Geleceğimiz öldürülmemelidir. ‘25 Kasım Kadına Yönelik Şiddete Karşı Uluslararası Mücadele Günü’ her gün üstünde durmamız gereken olgu olmalı. Bu satırlar, biteceği zamana kadar her gün, her saat, her saniye konuşulmalı, konuşulmaya zorlanmalı susturulmamalıdır. ‘Kadınları geri bırakan toplum,  geride kalmaya mahkumdur!’
(Mustafa Kemal Atatürk)