ENGELSİZ YAŞAM

3 Aralık Dünya Engelliler Günü’nün ülkemizde engelli hak ve sorunları ile erişilebilirlik konusundaki farkındalığa vesile olmasını diliyorum.

‘Yapacaklarım sınırlı olabilir, ama ufkum çok geniştir’

Engelli hak ve mücadelesi, günümüzün en önemli meselelerinden biridir. Ülkemizde engellilerin karşı karşıya olduğu sorunlar yeni yeni ele alınmaya başlandı. Genel ve yerel yönetimlerin engelli sorunlarına eğilmeye ve bunları seçim beyannamelerine almaya başladılar.

‘Tohum toprağın bağrına, engelli birey de topluma emanettir’

Engelli farkındalığını yaratmak ve hizmet verebilmek için vizyonu, engelli vatandaşlarımızı hayatın her alanında etkin kılmak ve yaşamın akışına dahil etmektir. Engelli vatandaşlarımızın eğitim, sağlık,  bakım ve istihdamı, sosyal ve kültürel faaliyetleri dahil olmak üzere temel ihtiyaçlarını temin etmesini sağlamalıyız.

 ‘Engelli birey olmak sorun oluştursa da, en büyük sorun engelliye engel olma sorunudur’   

Engelli birey için özel sektörde yüzde 3, kamuda yüzde 4 istihdam yapılması engelli sorununu çözmeye yetmemektedir. Toplumun yüzde 7’ye yakını engelli olan ülkemizde, engellilerin uygun işyerlerinde istihdamı ve kendi işyerlerini açmalarını sağlayarak, toplumla entegre (bütünleşme) olması sağlanmalıdır. Engellileri belirlenen yüzdelerde, çalışmasına uygun olmayan iş yerlerinde istihdam etmek, onların sorunlarını çözmek değil, sorun yaratmaktır.

Özel işyerlerinde, uygun işlerde engellinin çalıştırılması için , ‘engelli çalıştırma ve teşvik’ yönetmeliği çıkarılmalıdır. İşyeri sahipleri yasal zorunluluktan değil, uygun iş olmasından dolayı engelli çalıştırmalıdır. Böylece engellilerin topluma kazandırılması sağlanmış olur.

‘Bizle birlikte olup da topluma girmek isteyen engellilerin ‘Biz De Varız’ çığlığına kulak tıkama.’

Engelli birey çalışır ve topluma bir katkı sağlarsa, toplumda engelli bireyi kazanmış olur. Topluma kazandırılmış engelli bireyler çalışma hayatında, sporda, siyasette başarılı olacaktır. Engelli bireyin toplumla kaynaşması için çalışma hayatına kazandırılması da tek başına yeterli değildir. Engelliler için toplumdan soyut parklar yapmak, kafeler açmak da onları topluma kazandırmak değildir. Engelli için özel alan sadece rehabilite amaçlı olmalıdır. Onun dışında toplumla her alanda beraber yaşayabileceği ortamlar hazırlanmalıdır.

‘Engelli için yaptıklarınızı aslında toplum için yaptığınızı aklınızdan çıkarmayın.’

Kaldırımlardaki göstermelik rampalar yerine, kaldırımın tamamının engelli bireylere uygun standartlarda düzenlenmesi gerekmektedir. Engelli bireylere özel kafe ya da işyeri yapmak yerine, tüm işyerlerinin engellilerin faydalanacağı şekilde planlanıp, yapılması ile engelli bireyler topluma kazandırılabilir. Ayrıca engellinin ve ailesinin toplumla bütünleşmesi için psikolojik destek verilmelidir.

‘Engeller engelliler için aşılmıştır. Siz asıl kafanızdaki engelleri kaldırın.’

Engelliyi topluma kabul etmeyen, kafadan özürlü bireylerin rehabilitasyonu, engelli bireyle aynı ortamda yaşamasıyla sağlanacaktır.

Asıl engelliler, karşılarına çıkan engelleri pes edip geçemeyenlerdir. Engelliye acınası bakışlarla değil; hayranlıkla bakmalıyız. Çünkü o kendi engelini aştığı halde, biz zihnimizdeki engeli aşamamışız.  Önce kalpteki engelleri kaldırarak, tüm vatandaşların birlikte ve uyum içerisinde, karşılıklı saygı çerçevesinde yaşayabileceği bir Türkiye dileğiyle.