Kentlerde yaşlıların karşılaştığı zorluklar

Yerinde yaşlanma (yani, yatılı bakım yerine toplum içinde belirli bir düzeyde bağımsızlıkla yaşamak) genellikle ideal olarak görülür. Bununla birlikte, yeterli hizmet sunumu, yaşlıların güvenlik endişeleri ve satın alınabilirlik sorunları ile ilgili olarak, bazı araştırmacıların odaklanmanın doğru yerde yaşlanma üzerinde olması gerektiğini tartışmalarına yol açan çok sayıda zorluk vardır. Pek çok zorluk göz önüne alındığında, kentsel ortamların yaşlanan bir nüfus için en iyisi olup olmadığı ve dolayısıyla iyi yaşlanmak için doğru yer olup olmadığı sorusu sorulabilir.

OECD raporu, metropoliten alanlar ve metropoliten olmayan alanlar arasında yaşlanma eğilimlerinin farklı olduğu sonucuna varıyor. Büyük kentsel alanlarda, yaşlı nüfus toplam nüfustan daha hızlı büyüyor. Bu, zorlukların üstesinden gelmek için daha büyük olduğu, ancak yine de şehirlerin daha fazla ve daha iyi kaynaklara sahip olduğu ve daha büyük fırsatlar sunduğu anlamına gelir. Smedley bir keresinde yaşlanan bir toplumun işlemesi için şehirlere geri dönmenin gerekli olup olmadığı-ancak şehirlerin bu akılda tutularak uyarlanması ve tasarlanması gerekip gerekmediğini sormuştu. Şehirler her zaman en yaşlı dostu yerler gibi görünmüyor.

Bu, kentsel ve kırsal çevrelerde yaşlanırken yaşlıların karşılaştığı zorluklar arasında büyük bir fark olup olmadığı sorusuna yol açar? Birçok araştırmacı, yaşlanmaya özel bir atıfta bulunmadan kentsel ve kırsal topluluklar arasındaki farklılıkları araştırdı. Örneğin, düşük ekonomik gelişme seviyelerinde kentsel alanların gelir, eğitim ve mesleki yapı açısından kırsal alanlara göre daha avantajlı olduğunu bulmuşlardır. Şehir sakinleri arasında daha büyük bir yaşam memnuniyeti var gibi görünüyordu. Daha ileri kalkınma seviyelerinde, kırsal alanlar Avrupa Birliği’nde yaşam memnuniyeti açısından kentsel alanlara yaklaşmakta veya onu aşmaktadır. Büyük merkezi şehirlerdeki en düşük seviyelerinden küçük kasaba/kırsal çevredeki en yüksek seviyelerine yükselen bir öznel refah (mutluluk) derecesi vardır. Yaşlanma söz konusu olduğunda, kentsel yerleşim yoğunluğunun yüksek olması, yaşlıların yaşam kalitesini etkileyen kamu hizmetlerine daha yakın olmasını sağlar. Ekonomik koşullar nedeniyle, bu tür koşullar genellikle kırsal alanlarda sağlanamamaktadır. Bununla birlikte, zaman içinde kentsel olmayan alanlarda, özellikle Avrupa’daki banliyö bölgelerinde yaşam koşullarının iyileştiğinin altı çizilmelidir ancak muhtemelen hizmetlerin yoğunluğu şehir merkezlerinin yoğunluğuna asla ulaşamayacak. Bununla birlikte, kırsal ve kentsel yerleşimlerin bir analizi, şehirlerde yaşayan yaşlı insanlar için yaşam koşullarının kırsal kesimde yaşayanlara göre çok daha iyi olduğunu, hatta farklılıklar büyük olmasa da önerdi.

Daha sonraki yaşamı planlamanın, yaşlanmayı yaşam boyunca ‘yerinde kalmak’ olarak yorumlamakla ilgili olmadığı konusunda giderek artan bir anlayış var. Bunun yerine, Phillips’e göre, şehir planlaması artık aktif yaşlanmaya odaklanıyor ve yaşlı yetişkinler tüketici olarak ve çeşitli istihdam biçimlerinde görülüyor. Kentsel yaşlanma ile ilgili olarak, şehirler içinde hareketliliği (yürüyebilirlik, toplu taşıma kullanımı gibi), güvenlik ve güvenliği teşvik etmeye ve yerel topluluklarda yaşlı insanları güçlendirmeye odaklanılmalıdır. Ek olarak, kentsel planlama, özellikle tek bir demografik segmentin ihtiyaçlarına yönelik kentsel oluşumlarda örneklendiği gibi yaşlı insanların ayrımcılığından uzak durmalıdır. Gerçekten yaşlı dostu bir şehir sadece bir kuşağa odaklanmaz, tüm kuşakları kapsar ve kucaklar, bu da evrensel tasarım konsepti de dahil olmak üzere tasarım ilkelerine de yansır. İdeal olarak, yaşanacak yerler sosyal etkileşimi kolaylaştırmak ve topluluk duygusunu geliştirmek için düzenlenmelidir. Bugün, yaşlı dostu şehirlerin yaratılması dünya çapında bir harekettir, ancak kültürel bağlamlara ve finansal koşullara dayalı olarak yaşlı dostu şehirler yaratmak için uygulanan yaklaşımlarda bölgesel farklılıklar vardır. Şehirler, yaşlı nüfusun ihtiyaçlarıyla uyumlu olmalarını garanti etmek için sürekli bir yeniden icat ve uyum döngüsü içindeyseler, yaşlı insanların yaşaması ve yerinde yaşlanması için mümkün olan en iyi ortam olabilir. Bu, sağlık, sosyal hizmet, emlak ve hükümet alanlarında çeşitli profesyonel paydaşların sürekli çabalarını gerektirir.