KİMSE  BİLMEZ  BENİM DERDİM  MİHNETİM

KİMSE  BİLMEZ  BENİM DERDİM  MİHNETİM

Kimse  bilmez  benim derdim mihnetim

Bir  gülüşe bir bakışa  hasretim

Karanlıkta büyür  gider  gurbetim

Aradığım  mutluluğu  bulamam

Neşesizin zirvesiyim, diliyim

Gül  bilmeyen  her  bülbülün  teliyim

Belki  Mecnun   belki  aşık  deliyim

Aradığım  mutluluğu  bulamam

Akşam dolar  sabah  solar ümidim

Gözyaşımda  hep  yıkanır  mendilim

Yoktur  çarem   açılmaz hiç kilidim

Aradığım  mutluluğu  bulamam

MUHABBETSİZ  GÖNÜL OLMAZ , DİL OLMAZ

Muhabbetsiz  gönül  olmaz , dil olmaz

Sevgi  diyen  kin  tohumu   ekemez

Kim  huzura  erdi  gözün  yaşıyla ?

Mihnet , gurbet  mutluluğu  çekemez

Aşk  sırrına  eren  mevlayı  bilir

Can  özüne  gölge  gelip  çökemez

Kör  ışıklar  biter   sabır   taşıyla

Mihnet , gurbet  mutluluğu  çekemez

Vazgeçilir  aşk  uğruna  bir  candan

Damla  deryalara  derdin   dökemez

Yaşanır  mı  ömrün   kara kışıyla ?

Mihnet , gurbet  mutluluğu  çekemez

KİM ANLIYOR KİMİ , KİM KİMİ DUYAR ?

Aşk kervanı durak , uğrak bilmiyor

Sevgi , saygı hiç yerini bulmuyor

Ses veriyor gönül sessiz , olmuyor

Kim anlıyor kimi , kim kimi duyar?

BEN peşinde insan , sor BİZ nerdeyiz?

Dört adımlık dosta uzak yerdeyiz

Haktan ayrı , hakikata perdeyiz

Kim anlıyor kimi , kim kimi duyar?

Yardan , yoldan çıkan hedefsiz kalır

İhtişamın sırrı akılsız alır

Muhabbetsiz aşk gönülsüze sarılır

Kim anlıyor kimi , kim kimi duyar?