MUTLULUĞA KÜS İSTANBUL ‘UM

İlk nefesimde yoruldum

Altında kaldım bir yolun

Sevmelerde işi yoktu

Mutluluğa küs İstanbul’um

*

Ne ölüyüm ne de diri

Benzi sarı , solgun gülün

Çıkmaz sokakları çoktu

Mutluluğa küs İstanbul ‘ um

*

Nerelerde , ah ! ne oldu ?

O güzelim tatlı dilin

Ümitler mi suyu çekti ?

Mutluluğa küs İstanbul ‘ um

*

Susar ses vermez acılar

Akordu yok telimizin

Bu ateşi kimler yaktı ?

Mutluluğa küs İstanbul ‘ um

***

İNSANLIK ÖLDÜ DE BİZ Mİ DUYMADIK ?

Ben düşene hiç vurulmaz bilirdim

Bu hayatta kör şeytana uymadık

Dosttan geldi darbe , nasıl delirdim ?

İnsanlık öldü de biz mi duymadık ?

*

Ne zulümler gördü , yaşadı ömrüm

Gözü yaşlı bir sevene kıymadık

Gül diyene gül bahçesi verirdim

İnsanlık öldü de biz mi duymadık ?

*

Siyahları giyip , gezip tozmazdık

Mutluluğu bir yerine koymadık

Sevgi olsa yollarında erirdim

İnsanlık öldü de biz mi duymadık ?

 

Güzelliğe , hoşgörüye koşardım

Ah ! dertlere , çilelere doymadık

Aç komşunun hep yanına , gelirdim

İnsanlık öldü de biz mi duymadık ?

***

OT ÇEKMEDİ KÖKÜNE

Bir gördüm bir kayboldun

Zamanı terk ettik biz

Ot çekmedi köküne

Yaban oldu kendine öz

*

Köpük köpük çoğaldı

Kirlendi doğrular , öz

Bir bak kendi öyküne

Yaban oldu kendine öz

*

 

Her noktada küçüldün

Öteyi görmedi göz

Döndün kısır döngüne

Yaban oldu kendine öz

*

Başına dar bak meydan

Nerede sevgine diz ?

Gönlün gitti sürgüne

Yaban oldu kendine öz

***

KİMİN DERDİ KİME BİR DÜNYA OLUR ?

Kimin derdi kime bir dünya olur ?

Sen yalnızsın , ben sensizim hasrette

Hep ümitsiz , ıslak  ıssız sokaklar

Ömrüm harcanıyor aşkım gurbette

*

Hep hıçkırık dolu gözüm , her sözüm

Gecelerim , rüyalarım nöbette

Beklemekten çöle döndü dudaklar

Ömrüm harcanıyor aşkım gurbette

*

Suskun dilim , küskün telim , kaderim

Vuslat zamanımız belki ahrette

Kalbi mutsuz olan bilmem ne saklar ?

Ömrüm harcanıyor aşkım gurbette

***