SAYGI

Değeri, üstünlüğü, yaşlılığı, yararlılığı, kutsallığı nedeniyle bir kimseye, bir şeye karşı dikkatli, özenli, ölçülü davranmaya sebep olan sevgi duygusu, hürmet. Başkalarını rahatsız etmekten çekinme duygusu.

Saygı, insanlara kendisinin önemsendiğini ve değer verildiğini gösteren söz ve davranışlardır. Genel ahlak kurallarına aykırı olmamak şartıyla insanların düşüncelerine, inançlarına, ibadetlerine, adetlerine, gelenek ve göreneklerine, yaşam tarzlarına değer verip, anlayışla karşılamak, dikkatli ve ölçülü davranmaktır.

Saygı, insanın yaşadığı çevreye, canlılara değer vermesi ve onları korumasıdır. Karşısındaki insanın varlığını olduğu gibi kabullenmek ve onun düşüncelerini, dinlemeye değer olduğunu ona hissettirmektir.

İnsanın sevmediği birine veya rakip gördüklerine bile olsa, birbirlerinin düşüncelerine, inançlarına, ibadetlerine, yaşam tarzlarına, fikirlerine saygı göstermek insanı yüceltir, toplumsal barışı sağlar. Sadece insanın yaşayışına, inancına ve yaşam tarzına değil, toplu yaşamın kurallarına uyarak da insanlara saygı duymuş oluruz.

Saygı görmek istiyorsan, ilk önce saygı duymayı öğrenmek gerekir. İnsanlar toplum içeresinde birbirlerine karşı saygı çerçevesinde konuşmalıdır. Küçüklerin büyüklerine karşı saygı duyması gerekmektedir. Saygı kişisel kimliğin hem de kişiler arası ilişkilerin önemli bir bileşenidir. Saygı duyduğunu hissetmek temel bir insan hakkı olarak kabul edilebilir. Saygısızlık, ayrılıklara ve hatta şiddete yol açabilecek kadar önemlidir.

Farklılıklarımız olumludur çünkü kimliğimizi oluşturur. Bireysel farklılıkların var oluşu, toplumda herkesin eşit olduğunu bilmek anlamına gelir. İnsan olmanın gerçeğine saygı duymak gerekir. Eşitlik dengedir. Eşitlik kendinize değer verdiğiniz ölçüde başkalarına değer vereceğiniz için bizim için temeldir.

Saygı ailede ve eğitimde temel alınmalıdır. Aksi halde bencil ve saygısız insanların oluşturduğu bir toplum haline dönüşürüz. Buda toplumda huzurun ve güvenliğin yok olmasına sebep olur.

Büyük aile şeklinde yaşayan toplumlarda ve bölgelerde örf ve adetler saygılı olmayı nesillere taşıyor. Ne zaman sanayileşme ile aileler küçülmeye başladı, bencillik ve göstermelik sevgi gösterileri ile yeni nesli de bencil ve saygısız yetiştirmeye başladık. Çocuğunu çok sevdiğini söyleyerek, toplu taşım aracında yolculuk ederken yaşlı birine yer verme yerine, oğlunun rahatını düşünmesi toplumun sonunu hazırlayan şeylerden biridir. Bu çocuk ileriki yaşantısında, gürültülü şekilde aracıyla yaşam alanlarına girecektir. Evinde ve mahallesinde kimseyi rahatsız ettiğini düşünmeden ses kirliliği yapacaktır.

Toplu yaşam alanlarında bizden başkalarının olduğunu da düşünerek davranırsak, yarın bizimde sakinliğe ihtiyacımız olduğu zaman bu saygıyı görürüz. Komşumuzdan başlayarak, mahallemizde ve şehrimizde yaşayan insanlara karşı saygılı davranıp onları rahatsız etmemek, bizim hem insanlık hem de vatandaşlık görevimizdir.

Çocuklarımızı yetiştirirken toplu yaşamanın saygı ile olabileceğini yaşayarak öğretmeliyiz. Bu konuda aileler olarak yapabileceğimiz eğitim şekillerine kısaca değinirsek, örnek olma ve fedakarlık konularını ele almalıyız. Aile büyüğü olarak çocuğumuzla yolculuk ederken yaşlıya, kendimizden büyüğüne, hamile ya da engelli birine yer vererek örnek olmalıyız. Trafikte yaşlı birini veya engelli birini yaya yolundan karşıya geçmesine yardımcı olmalıyız. Mahallemizdeki kimsesiz yaşlıları ziyaret etmeyi, alış verişini yapmayı ve işlerine yardımcı olmayı çocuklarımızla birlikte yapmalıyız. Çocuklarımız gürültülü oyun oynarken çevremizdeki hasta, yaşlı ve dinlenen insanların rahatsız olabileceğini belirterek onlarında duyarlı olmalarını sağlamalıyız. Çocuklarımızı sevmek onları topluma kazandırmakla olur.

18-24 Mart tarihleri yaşlılar haftası olarak kabul edilmiştir. Yaşlılar haftasının temeli saygı olduğu için öncelikle saygı konusunu ele aldım ki saygının olduğu yerde yaşlılara saygıda öncelik olur diye düşündüm.

Saygı ayna gibidir kendinizi görürsünüz,

Sağlıklı ve Mutlu Kalın.