Çevre sağlığı etkiler

Çevrenin (cadde, sokak, park) kalitesi genellikle kentsel topluluklarda ruhsal bozuklukların azaltılmasında etkili faktörlerden biri olarak kabul edilmektedir. 19. yüzyılın sonlarında ve 20. yüzyılın başlarında, donuk kentsel peyzajın ve alanların, kirli sokakların ve kiralık odaların ani ve hızlı büyümesi, dünyanın dört bir yanındaki metropollerde kolera ve tüberküloz gibi bulaşıcı hastalıklara neden oldu. Bilimin hızla ilerlemesi ve şehirlerin genişlemesi, doğal kaynakların tüketilmesine ve şehirlerin giderek artan kirliliğine yol açmıştır.

Şehirlerde politika yapıcılar tarafından yapılı çevrelerin kalitesine, su tedarik sistemlerine ve çevre sağlığı yönlerine dikkat edilmesi, bulaşıcı hastalıklarla başa çıkma çözümleri ortaya konulmuş, proje olarak kabul edilmiş ve kullanılmıştır. 20. yüzyılın sonlarında, mimarlık ve şehir planlama alanındaki araştırmacılar, fiziksel aktiviteleri ve bunların yapılı çevrelerle olan ilişkilerini değerlendirmeye ve ölçmeye çalışıyorlardı. Her birey sağlıklı ve sağlık odaklı bir mahalle ve şehirde yaşamak ister; ancak günümüzün mahalleleri ve şehirleri, yürümek yerine araba bağımlılığını artırıyor. Açıktır ki, kentsel gelişim ve planlama, vatandaşların ruh ve beden sağlığına katkıda bulunabilmelidir; ve bu nedenle, günlük aktivitelerin iyileştirilmesi, dünya çapında kentsel mekan tasarımında büyük bir öncelik olarak kabul edilmiştir.

Araçtırmalara göre, düzenli fiziksel alan bireylerde kardiyovasküler hastalık ve diyabet riski en aza indirilmiştir. Vatandaşların sosyal ve ekonomik nedenlerle başvurdukları kentsel açık ve kamusal alanlar en temel hedeflerimizden biridir. Fiziksel aktivite, aynı zamanda, zihinsel olarak dengesiz hissettiklerinde yürümek için evden ayrılmaya çalıştıkları için, tüm bireyler için kısmen doğru olan stres ve kaygıyı azaltma ve koşulları iyileştirme ile sonuçlanabilir. Yukarıda belirtilen hususlar, fiziksel aktivitenin avantajlarını ve fiziksel aktivitenin neden olduğu sağlığın, hafta boyunca tüketilen toplam enerjiye bağlı olduğunu temsil eder. Amerikan kalp derneği ve spor hekimliği enstitüsü tarafından yapılan çalışmanın sonuçları, bireylerin vücutlarını sağlık aralığında tutmak için haftada 500-1000 dakika fiziksel aktiviteye ihtiyaç duyduklarını göstermiştir. Ek olarak, haftada beş gün 30 dakikalık düşük yoğunluklu fiziksel aktivite veya haftada üç gün en az 20 dakikalık yüksek yoğunluklu fiziksel aktivite, 18 ila 65 yaşındaki tüm bireylerin fiziksel sağlığını iyileştirmek için gerekli kabul edilir. Araştırmacılar, fiziksel aktivite ve sağlık arasındaki ilişki zindeliğe, hastalık riskinde azalmaya ve diğer avantajlara yol açtığından, fiziksel aktivitenin her bir zaman periyodunun en az 10 dakika olması gerektiğine inanmaktadır. 25 yıllık dönem için çevresel tasarımla mümkün olan 17 dakikalık günlük yürüyüş, kardiyovasküler, diyabet, obezite ve hipertansiyon hastalıklarının neden olduğu etkileri %5’e kadar azaltabilir.

Buna göre, çevre stratejileri, son ve yakın yüzyıllarda bulaşıcı hastalıkların önlenmesi ve kontrolü için etkili bir araç olarak kabul edilmektedir. Günümüzde çevresel tasarım, zaman alıcı olmasına rağmen sağlıklı bir toplum gerçekleştirmenin kesin bir yolu olarak görülmektedir. Sağlık profesyonellerinin çoğu, fiziksel aktiviteleri teşvik etmek için obezite ve aşırı kiloya karşı tepki vermek için mimarların ve kentsel tasarımcıların katılımıyla kentsel ortamların işbirliği içinde planlanması gerektiğine inanmaktadır. Bireysel sağlık, beslenme ve fiziksel aktivitenin iki değişkeninden en çok etkilenir ve mimarlık ve kentleşmenin özel alanı, sağlığın iyileştirilmesi ve bireysel hareketlilik çerçevesinde fiziksel çevrenin tasarlanması ve değiştirilmesinde etkili bir rol oynayabilir. Bu çalışma çevresel tasarım stratejilerine, özellikle kentsel ortamlarda fiziksel aktiviteler ve bireysel sağlık için motive etmede yapı kalitesi ve mekansal entegrasyonun rolüne odaklanmıştır.