ANLADIK MI ?

Hiç sanmıyorum. Atatürk’ü anlamak için saygı duymanın önemini açıkladık. Ancak böyle bir anlayış, etki altında ki insanlarda olmayan bir duygu. Bundan dolayı ki toplum olarak birbirimizi anlamıyoruz.

Toplum olarak bir yerlere hizmet etmeyi ya da toplumda ayrıştıran olmayı çok seviyoruz. Birilerinin bizi yönlendirmesi ya da kullanması bizi rahatsız etmiyor. Neden mi? Tembelliğimizden okumayı ve araştırmayı sevmeyen bir toplum olarak, birilerinin sözü ve fikirleriyle hareket etmeyi sever olduk.

Düşünüyorum, milliyetçi bir toplumda ülkesini kendi çıkarları için bölüp paylaştıran, bir insana nasıl güvenilir. Vatandaşın bir kısmı ülkeyi yedi düvele pay etmeyi kabul eden zihniyete inanıp, ülkesi için savaşan, mücadele eden insanları yok saya biliyor.

Vatanı için canını veren insanları yok sayıp, birilerinin anlattıklarıyla, ordusuna ve milletine önderlik edenlere düşman olacak kadar cahil olmak, herkese nasip olmayacak bir durumdur. Biz millet olarak aramızda rekabet yaşarken, dışarıya ‘’kol kırılır, yen içinde kalır’’ diyen bir milletiz. Buna rağmen din ve dini inançlar konusunda birbirimize düşman oluyoruz. Mezhepler ve tarikatlar arasında ki farklılıklar bizi birbirimize karşı düşman etmeye yetiyor.

Ülkeyi yönetenler, yedi düvelin, vatan toprağını paylaşmasına ses çıkarmazken, ordu içindeki milliyetçi askerler, Mustafa Kemal önderliğinde, bu kötü gidişe dur demek için bir araya geldiler. Bu inançlı insanlar, padişahın haklarında çıkardığı, ölüm fermanlarını hiçe sayarak, vatandaşı kurtuluş için inandırmaya ve arkasından mücadele etmeye sevk etmeye çalıştılar.

Mustafa Kemal ve arkadaşları, ülkenin bağımsızlığı ve kurtuluşu için, gereken mücadeleyi, demokratik bir belge olarak vatandaşın onayına sunup, desteğini almayı tercih ettiler. Bu milli duruş ve vatandaşa güven, toplumda karşılığını bulmaya başladı. Samsun’a çıkışla birlikte, Amasya genelgesi, arkasında Sivas kongresinde alınan kararlar çerçevesinde, Misak-ı milli esasları belirlenerek, gücünü halktan alan bir otorite ortaya çıktı.

Sivas kongresinden sonra, alınan karar gereği Erzurum da kongre toplandı. Erzurum kongresinde manda ve himaye reddedilerek, ulusal bağımsızlığın koşulsuz olarak gerçekleştirilmesine karar verilmiştir. İlk kez milli sınırlar burada söz konusu olmuştur.

Bunca mücadeleyi verip, halkı arkasına alarak zafer kazanan bu insanlara, çamur atan insanlara şunu sormak istiyorum. Ülkenin parçalanmasına göz yuman insanların, şahsi menfaatleri için buna razı olduklarını unutup, kurtuluş ve bağımsızlık için mücadele eden insanlara kara çalmak size ne sağlıyor.

Bu mücadeleyi veren insanlar demokrasinin toplumumuza katkı sağlayacağına inandıkları için cumhuriyeti ilan etmeyi planlamışlardır. Bir tarafta şahsi çıkarı için başkent İstanbul’un ve Anadolu’nun Yunanistan, İtalya, Fransa, İngiltere ve ABD arasında paylaşılıp kontrol altına alınmasına karşı çıkmayan padişah, diğer tarafta ölümü göze alıp ülkenin bağımsızlığı için mücadele eden Mustafa Kemal ve arkadaşları.

Şimdi, Mustafa Kemal ve Arkadaşlarını suçlayanlara sormak istiyorum, savaşı kazanıp bağımsızlığı ilan eden bu insanlar, önerilmesine rağmen padişah olmayı ya da hilafeti kabul etmemişlerdir. Bunların bu mücadelesi kendileri için ya da kapitalist ülkelerin çıkarı için olsaydı, Mustafa kemal padişah olabilirdi, ya da ABD mandası kabul edilirdi. Bunun ikisi de olmadığına göre, bu insanlar milliyetçi, vatansever insanlardır.

Böyle vatansever ve milliyetçi insanları, eleştirmek ve padişaha sahip çıkmak, geçmişte vatan hainliği yapan insanları savunmak demektir. Bunun sebebi okuyup araştırmak yerine, birilerinin söylemlerine değer vermekten kaynaklanmaktadır.

Ülkesini seven insanların tarihini ve inandığı dini inançları okuyup araştırması ve kararlarını buna göre vermesi düşüncesiyle,

Sağlıklı ve Mutlu Kalın.