Kentleşme insanlar için sağlık sorunu mu yaratıyor?

Kentleşme, nüfusun kırsal alanlardan kentsel alanlara kitlesel hareketini ve bunun sonucunda kentsel ortamlarda meydana gelen fiziksel değişiklikleri ifade eder. 2019 yılında Birleşmiş Milletler, dünya nüfusunun yarısından fazlasının (4,2 milyar kişi) şu anda kentsel alanlarda yaşadığını ve 2041 yılına kadar bu rakamın 6 milyar kişiye yükseleceğini tahmin ediyor.

Şehirlerin tüm toplumlarda çok yönlü işlevleri olduğu bilinmektedir. Birçok ulusun teknolojik gelişiminin ve ekonomik büyümesinin kalbidirler, aynı zamanda yoksulluk, eşitsizlik, çevresel tehlikeler ve bulaşıcı hastalıklar için bir üreme alanı olarak hizmet ederler. Şehirlerde çok sayıda insan toplandığında, özellikle yoksullar için birçok sorun ortaya çıkıyor.

Örneğin, kentsel bir gecekondu bölgesine yerleşen birçok kırsal göçmen, ailelerini ve evcil hayvanlarını (hem evcil hem de çiftlik hayvanları) yanlarında getirir. Bu insan ve hayvan akını, tüm göçmenlerin dolaşımdaki bulaşıcı hastalıklara karşı savunmasız kalmasına ve kentsel bir bulaşma döngüsü oluşturma potansiyeline yol açmaktadır.

Ayrıca, kentsel yoksulların çoğu, düzensiz, sıkışık koşullara sahip, aşırı kalabalık, açık kanalizasyonların yakınında konumlanmış ve heyelan, sel veya endüstriyel tehlikelere maruz kalan yamaçlar, nehir kıyıları ve su havzaları gibi coğrafi olarak tehlikeli alanlarla sınırlı gecekondularda yaşıyor.

Tüm bu faktörler bulaşıcı ve bulaşıcı olmayan hastalıkların yayılmasına, kirliliğe, yetersiz beslenmeye, karayolu trafiğine vb. Yoksulların karşılaştığı sorunlar diğer şehir sakinlerine de sıçrar. Kentleşme eğilimi devam ettikçe, bu yayılma etkisi artmakta ve giderek daha fazla dünya nüfusunun etkilenmesiyle küresel bir boyut kazanmaktadır.

Kentleşmeden kaynaklanan başlıca sağlık sorunlarından bazıları, yetersiz beslenme, kirlilikle ilgili sağlık koşulları ve bulaşıcı hastalıklar, kötü temizlik ve barınma koşulları ve ilgili sağlık koşullarını içerir. Bunlar, halk sağlığı sistemlerini ve kaynaklarını zorlarken, bireysel yaşam kalitesi üzerinde doğrudan etkilere sahiptir.

Kentleşme, yoksul nüfusların beslenme sağlığı üzerinde önemli bir olumsuz etkiye sahiptir. Sınırlı mali kaynaklara sahip oldukları ve şehirlerdeki gıda fiyatlarının daha yüksek olduğu için, kentsel yoksullar besleyici diyetlerden yoksundur ve bu, etkilenenler arasında iştah kaybına ve besinlerin zayıf emilmesine katkıda bulunan hastalıklara yol açar.

Yoksul ülkelerdeki protein-enerji yetersiz beslenmesinden mustarip olan popülasyonlar, mikro besin eksikliğinin bağışıklık sistemi gelişimi ve işlevi üzerindeki etkisiyle enfeksiyona karşı duyarlılığı artırmıştır. 5 yaş altı yaklaşık 168 milyon çocuğun yetersiz beslendiği tahmin edilmektedir ve bu çocukların %76’sı Asya’da yaşamaktadır. Aynı zamanda, Dünya Sağlık Örgütü, yoksul ülkelerde diyabet, kardiyovasküler hastalık, kanser, hipertansiyon ve felç gibi bulaşıcı olmayan hastalıklara yol açan bir obezite salgınının ortaya çıkmasından endişe duymaktadır.

Obezite, artan kalori alımı ve azalan fiziksel aktiviteden kaynaklanır, bu tarihsel olarak zenginlikle ilişkilendirilir. Bununla birlikte, gelişmekte olan ülkelerin kentleşmiş bölgelerindeki insanlar, fiziksel alan eksikliği, sürekli işyerlerinde oturma ve aşırı enerji alımı ve düşük enerji harcaması nedeniyle artık obeziteye karşı savunmasızdır. Bu alanlarda, eğlence etkinlikleri için yeterli alan da dahil olmak üzere altyapı genellikle eksiktir. Ayrıca, gelişmekte olan ülkelerde, gelişmiş ülkelerde olduğu gibi, büyük işverenler genellikle merkez ofislerini şehir başkentlerine yerleştirir ve iş doğası gereği giderek daha yerleşik hale gelir.

Obezite geliştirme riski ile ilişkili bir diğer suçlu, kentsel beslenme geçişi olarak adlandırılan (hayvan kaynaklı gıdalar, şeker, katı ve sıvı yağlar, rafine edilmiş tahıllar ve işlenmiş gıdaların tüketimini artıran) yol açan gıda alımındaki değişikliktir.